Tariefsontwikkelingen 2020

Na de relatief grote kostenstijgingen per 1 januari 2019 zijn die voor dit jaar (2020) gelukkig beperkter van aard. Toch zijn er belangrijke ontwikkelingen geweest en nog steeds gaande die een opdrijvend effect hebben op onze kosten. Omdat wij voortdurend bezig zijn efficiënter te werken en onze activiteiten steeds verder te stroomlijnen, kunnen wij volstaan slechts een deel van die effecten aan onze klanten door te berekenen. We ontkomen echter niet aan een indexering. Hieronder leggen wij de oorzaken uit.

Transport

De nieuwe transport CAO helpt ons al niet onze kosten in de hand te houden, maar fnuikender is de situatie op ’s lands autowegen. De weg die onze voertuigen dagelijks kunnen afleggen, wordt steeds korter en het werk dat zij kunnen doen dus steeds geringer. Steeds vaker kan het werk in de reguliere arbeidstijd niet afgemaakt worden en worden er dus overuren geschreven. Ook moeten we ons in allerlei bochten wringen om onze klanten te bedienen in binnensteden, waar we soms vanwege gemeentelijke bepalingen alleen tussen 7 en 9 uur ’s ochtends mogen komen! Ga er maar aan staan.

Verzekering

Ons wagenpark moet bovendien verzekerd worden. Ondanks dat het schadeverloop binnen de perken blijft en veel schades worden gedragen door forse eigen risico’s, schieten de premies hiervoor jaarlijks omhoog met dubbele cijfers! En niet alleen het verzekeren van ons wagenpark is problematisch. Het geldt in nog sterkere mate voor het verzekeren van afval-overslaginstallaties. Deze zijn vatbaar voor brand, zoals u in de media ongetwijfeld meegekregen zult hebben, met als resultaat dat ze vaak niet meer te verzekeren zijn en er uit eigen middelen fors gereserveerd moet worden voor eventuele schades.

Bedrijfsafval

Gelukkig wordt het meeste bedrijfsafval tegenwoordig niet meer gestort op “vuilnisbelten” maar verbrand. Vorig jaar werd duidelijk dat de capaciteit voor het verbranden van afval in Nederland kwetsbaar is, toen een van de grootste verbrandingsinstallatie van ons land, AEB in Amsterdam, nagenoeg buiten gebruik was. De economie draait goed, dus het afvalaanbod is groot. Bovendien zijn er in het verleden omvangrijke contracten afgesloten voor het verbranden van afval uit het buitenland (met name Groot-Brittannië). Dit grote aanbod van afval leidde tot forse prijsverhogingen bij de verbrandingsinstallaties die nog wel werkten. Een bijkomende (prijsverhogende) factor is dat installaties steeds veeleisender worden ten aanzien van de samenstelling van het afval dat men wenst te accepteren. Dit mag niet te veel calorische waarde hebben; het mag dus niet te “heet” branden. En u maar denken dat het afval voor zo’n afvaloven niet brandbaar genoeg kan zijn! Niet dus. Het is enorm lastig voor afvalbedrijven om het afval dat zij naar de ovens willen brengen, in de juiste, laag-calorische samenstelling te krijgen. En wat te doen met het overschot aan hoog-calorisch materiaal?

Papier/karton/kunststof folie

De situatie op het gebied van papierafval en kunststoffolie is al enige tijd zorgwekkend maar sinds het 4e kwartaal 2019 zelfs dramatisch. De export van oud papier naar China, van oudsher een van de grootste gebruikers van oud papier, is nagenoeg stilgevallen, waardoor de opbrengst van papier/karton al sinds enige maanden praktisch nihil is. Waar voorheen de inzamelkosten (de kosten van de vuilniswagen + chauffeur) deels werden gecompenseerd door de opbrengst van het ingezamelde papier/karton, is dit niet langer het geval. Er rest de branche dus niks anders dan die inzamelkosten nu in zijn geheel door te berekenen. En dan wordt er nog steeds geen marge gemaakt. De verwachting is dat dit gedurende 2020 niet zal verbeteren en wellicht zelfs nog zal verslechteren. Met betrekking tot kunststoffolie, dat in het verleden voor bijna 100% naar China werd geëxporteerd, geldt, dat de aan China aangeboden hoeveelheid zo groot is, dat de Chinezen hoge eisen kunnen stellen aan de kwaliteit van het aangeboden materiaal. Gekleurd folie en folie vervuld met vreemde materialen, zoals andere soorten plastics, tie-wraps, etc. kan niet langer worden geëxporteerd en moet helaas gebracht worden naar verbrandingsovens.

Bouw- en sloopafval

Of de klant nu zelf het bouw- en sloopafval scheidt of dat wij dat doen met onze sorteerinstallaties, feit is dat de afzet van de daardoor ontstane verschillende afvalstromen moeilijk is. De hoeveelheid houtafval die wij in Nederland produceren is zo groot dat afzetkanalen zoals de spaanplaatindustrie dit nauwelijks kunnen opnemen. Het in dit soort afval veel voorkomende plastic is slechts voor een klein gedeelte te recycleren en het restproduct van een container bouw- en sloopafval (“zeefzand”) is sinds de PFAS-problematiek bijna onmogelijk.

Gevaarlijk afval

Ook hier is sprake van te groot aanbod en zien we bij de mogelijke verwerkers dezelfde reflex als hierboven genoemd, nl. dat zij hoge eisen kunnen stellen aan de samenstelling van het aangeboden afval. Waar vroeger materiaal kon worden aangeleverd dat voldeed aan bepaalde specificaties, worden die specificaties nu eenzijdig aangescherpt. De verwerkers hebben momenteel de macht en weigeren domweg het afval dat in het verleden probleemloos door hen geaccepteerd werd. Dit heeft een duidelijk opwaarts effect op de tarieven die we moeten betalen. Om nog maar te zwijgen van de kosten die wij moeten maken om afzetkanalen te vinden voor afvalstromen waar wij helemaal geen kant meer mee op kunnen.

Wij begrijpen dat het bovenstaande niet vrolijk stemt. Weest u er echter van overtuigd dat wij al het mogelijke doen u optimaal en tegen de laagst mogelijke kosten van uw afval af te helpen!